"Kordian" Juliusza Słowackiego to jeden z przykładów dramatu romantycznego. Akcja utworu skupia się wokół przemiany głównego bohatera z romantyka w patriotę. Utwór jest jawną krytyką postaci Konrada/Gustawa z "Dziadów" Adama Mickiewicza. Spis treści: Kordian – plan wydarzeń Kordian – streszczenie krótkie Kordian – streszczenie szczegółowe Geneza utworu „Kordian” Kordian – opis bohaterów Kordian – plan wydarzeń Przepowiednia czarownic o ciężkich czasach dla narodu polskiego. Zapowiedź nowego modelu poezji. Opowieść Grzegorza. Wyznanie miłości Laurze przez Kordiana. Próba samobójcza przez Kordiana. Zwiedzanie Europy przez Kordiana. Przemiana Kordiana i poświęcenie się dla ojczyzny. Koronacja cara. Chęć zamordowania cara. Próba zabójstwa cara. Skazanie na śmierć Kordiana. Rozmowa Kordiana z Grzegorzem i księdzem. Ułaskawienie Kordiana. Strzały, los Kordiana nieznany. Kordian – streszczenie krótkie Dramat rozpoczyna scena "Przygotowanie". Jest noc sylwestrowa. Diabły i czarownice zbierają się w chacie Twardowskiego. Szatan oznajmia, że zbliża się wielki moment dla pewnego narodu (Polaków). W akcie pojawia się wielki kocioł, z którego wychodzą przywódcy narodu. Spotkanie przerywają aniołowie, którzy przepędzają diabły i czarownice. W pierwszym akcie tytułowy bohater przeżywa rozterki życiowe. Odczuwa typowy dla tamtej epoki ból istnienia, który określany jest mianem "jaskółczego niepokoju". Brakuje mu idei, która nadałaby jego życiu sensu. Co więcej, jest nieszczęśliwie zakochany w starszej Laurze, która nie odwzajemnia jego miłości. Swoimi przemyśleniami dzieli się ze sługą Grzegorzem, który dostarcza mu chwilowej rozrywki swoimi opowieściami. Kordian postanawia uciec od niespełnionej miłości i wzorem Wertera targa na swoje życie, lecz nieskutecznie. Akt drugi przedstawia podróż Kordiana po Europie. Młodzieniec odwiedza Londyn, Paryż i Rzym. W stolicy Włoch poznaje papieża. Wizyta u Głowy Kościoła odsłania przed bohaterem smutną prawdę, że religia i polityka się nierozerwalnie powiązane. Papież nie popiera Polaków, gdyż opowiada się po stronie silniejszych Rosjan. Zapowiada nawet wyklęcie narodu polskiego z powodu bunty przeciwko wrogowi. Po wizycie u papieża Kordian udaje się na Mont Blanc, gdzie postanawia spełnić się jako patriota i walczyć o niepodległość. Na górze wymawia słynne hasło „Polska Winkelriedem narodów!”, a chmura przenosi go do Warszawy. W Polsce rozpoczyna się właśnie koronacja cara. Kordian przyłącza się do spiskowców w podziemiach kościoła św. Jana. Widząc niezdecydowanie grupy spiskowej, postanawia działać w pojedynkę. Blokują go jednak własne lęki - Strach i Imaginacja. Wprowadzają tak silną rozterkę emocjonalną w głowie tytułowego bohatera, że ten pada na ziemię. Plany zabicia cara nigdy nie dojdą do skutku, a Kordian zostaje zamknięty w szpitalu psychiatrycznym. Na miejscu czeka na niego Doktor Szatan. Próbuje mu dowieść bezsensowność jego działań. Zaniepokojony sytuacją car chce śmierci Kordiana. Podejrzewa, że jest on wysłannikiem jego brata, Konstantego. W ostatniej scenie Kordian zmierza na egzekucję w Placu Zamkowym. Przygotowania do egzekucji przerywa adiutant z rozkazem uniewinniającym bohatera. To wydarzenie kończy dramat. Kordian – streszczenie szczegółowe Akt I Scena 1 Kordian rozważa swój charakter i usposobienie. Rozmawiając z Grzegorzem, słucha trzech bajek. Jedną z nich jest „O Janku, co psom szył buty”, druga opowiada o bitwie pod piramidami, a trzecia to epizod z dziejów polskich żołnierzy. Scena 2 Kordian rozmawia z Laurą. Dziewczyna jest starsza od niego i traktuje go po matczynemu. Po odjeździe Laury i Grzegorza Kordian wyjawia zamiar popełnienia samobójstwa. Scena 3 Laura ma wyrzuty sumienia, że potraktowała Kordiana szyderczo. Niepokoi się o chłopaka, gdyż jest już noc, a Kordian jeszcze nie wrócił. Scena się kończy, gdy Grzegorz przynosi informację, że Kordian popełnił samobójstwo. Na szczęście, próba była nieudolna. Akt II Scena 1 Kordian rozważa nad ludzkim życiem oraz zachwyca się nad pięknem ogrodu św. Jakuba. Scena 2 Kordian czyta fragment „Króla Leara” Szekspira. Wyraża swą pochwalę oraz składa hołd wielkości pisarza. Mężczyzna odróżnia poezję od rzeczywistości. Scena 3 Bohater wystawia Włoszkę Wiolettę na próbę. Na jaw wychodzi jej egoizm, przywiązanie do pieniędzy i wygód. Scena 4 Kordian prosi Papieża, aby pobłogosławił Polskę i Polaków, lecz ten go zbywa. W rozmowie przeszkadza im papuga, która wypowiada łacińskie słowa. Papież stwierdza, że w razie buntu i powstania, on jako pierwszy rzuci klątwę na naród polski. Scena 5 Kordian prowadzi monolog, który podsumowuje jego duchowe i moralne doświadczenia. Wyobraża sobie Polskę jako Winkelrieda narodów europejskich. Przypisuje jej rolę Mesjasza, który za cenę ofiary złożonej z własnego życia ma uzyskać zbawienie innych i własne. Wypowiedź Kordiana wskazuje na głęboką przemianę, która nastąpiła w umyśle bohatera. Gdy mężczyzna podejmuje decyzję konkretnego działania, zostaje przeniesiony do Polski przez Chmurę. Akt III Scena 1 Tłum oczekuje na przyjście cara. Toczą się rozmowy pomiędzy ludźmi, w których są elementy humorystyczne. Scena 2 Car zostaje koronowany na króla Polski i przysięga respektować konstytucję. Scena 3 Szlachcic stwierdza, że car nie dotrzyma przysięgłej przez siebie konstytucji. Jego wypowiedź wydaje się Szewcowi mroczna i niezrozumiała. Zawarta jest tu charakterystyka brutalnego księcia Konstantego. Odbywa się uczta, podczas której zjawia się nieznajomy. Radzi on ludowi pogrążyć się w bierności. Scena 4 Odbywa się spotkanie spiskowców. Przeprowadzają głosowanie „za” i „przeciw” o zamordowaniu cara i jego rodziny. Okazuje się, że Podchorąży oraz czterej spiskowcy chcą dokonać zamachu. Pozostali są przeciwni rozlewowi krwi. Kordian rozgoryczony ujawnia się, wkrótce popada w gorączkę. Postanawia poświęcić własne życie dla dobra ojczyzny i rodaków. Wie, że nie ma szans ucieczki. Scena 5 Kordian przechodzi przez komnaty królewskie i kieruje się do sypialni cara. W głowie mężczyzny toczy się wewnętrzna walka między obowiązkiem moralnym a instynktem samozachowawczym, uosobiona przez strach i imaginację. Wyczerpany Kordian pada i mdleje u progu sypialni cara. Scena 6 Do Kordiana przychodzi doktor. Lekarz skłania mężczyznę do wyrażania wątpliwości. Prowadzi dialog w głowie. Rozmowę Kordiana z Doktorem przerywa wejście Księcia z żołnierzami. Doktor znika w popłochu. Scena 7 Kordian przyprowadzony zostaje przed oblicze Cara i Księcia. Książę chce zastraszyć mężczyznę. Nakazuje mu przeskoczyć na koniu przez grupę młodzieży. Kordian wykonuje polecenie, jednak nie wie, że Car wydał wcześniej generałom polecenie zwołania sądu wojennego. Scena 8 Główny bohater spowiada się, przygotowując się na śmierć. Podkreśla walor ofiary i samozaparcia oraz nawiązuje do bohaterskiej przeszłości narodu. Odbywa się scena pożegnania Kordiana z Grzegorzem, po której mężczyzna ma zostać rozstrzelany. Scena 9 Trwa spór między carem, a Księciem. Książe prosi o ułaskawienie Kordiana. Padają argumenty o naturze politycznej, a następnie osobistej. Car pod naciskiem brata ustępuje, lecz zdaje sobie sprawę z własnej niepopularności i siły. Mężczyzna podpisuje ułaskawienie Kordiana, które zostaje wysłane na miejsce egzekucji. Scena 10 Przed śmiercią Kordian zostaje pozbawiony szlachectwa. Między ludźmi toczą się rozmowy dotyczące egzekucji. Na miejsce dociera adiutant Księcia z ułaskawieniem dla Kordiana, lecz oficer, który dał znak do wystrzału, nie widzi go i następuje w tym miejscu koniec dramatu. Nieznane jest zakończenie losu bohatera. Geneza utworu Kordian Juliusz Słowacki napisał dramat, gdy przebywał w Genewie. Stanowił on osobistą próbę rozrachunku z moralno-politycznymi rozterkami narodu polskiego po 1830 roku. Tytułowy bohater wyrażał krytyczny głos autora odnośnie przebiegu i upadku powstania listopadowego. Dzieło Słowackiego jest także ciekawym przykładem polemiki literackiej na gruncie ideowym z Adamem Mickiewiczem, który zaledwie rok wcześniej wydał słynną I i III część Dziadów. Kordian – opis bohaterów Kordian – cierpi na chorobę wieku. Odczuwa nudę, apatię, niechęć do życia. Uważa, że jest ono pozbawione celu. Popada w skrajne emocje. Stan duchowy prowadzi go do nieudanego samobójstwa. Uchodzi również za wędrowca, który zdobywa życiowe doświadczenie. Występuje w roli spiskowca. Grzegorz – oddany sługa, przerażony stanem Kordiana. Kocha tytułowego bohatera jak syna. Doktor – odwiedza Kordiana w szpitalu psychiatrycznym. Wizyta mężczyzny odbiera chłopakowi ostatnią nadzieję i poczucie wartości. Książę Konstanty – żonaty był z Polką Joanną Grudzińską. Był organizatorem armii Królestwa Kongresowego. Pasjonat i wielki entuzjasta. Józef Chłopicki – bohater epizodyczny, dyktator powstania listopadowego. Związany ze środowiskami konserwatywnymi. Sprzeciwiał się walce zbrojnej. Adam Jerzy Czartoryski (książę) – bohater historyczny, epizodyczny. Przyjaźnił się z carem Aleksandrem I. Zastępca ministra spraw zagranicznych Rosji. Mikołaj I (car) – bohater epizodyczny, spiskowcy chcieli dokonać na nim zamach. Ksiądz – bohater epizodyczny, przywódca spisku koronacyjnego. Spiskowcy – bohaterowie epizodyczni, ulegają argumentom starców. Starcy gaszą ich zapał, wskazując, że zemsta jest sprzeczna z pojęciami chrześcijańskimi.

Występuje także w Nie mamy jeszcze żadnego albumu z tym utworem. Wyświetl wszystkie albumy dla tego wykonawcy Występuje także w Nie mamy jeszcze żadnego albumu z tym utworem. Wyświetl wszystkie albumy dla tego wykonawcy Nie chcesz oglądać reklam? Ulepsz teraz Zewnętrzne linki Apple Music Nie chcesz oglądać reklam? Ulepsz teraz Shoutbox Javascript jest wymagany do wyświetlania wiadomości na tej stronie. Przejdź prosto do strony wiadomości O tym wykonwacy Czy masz jakieś zdjęcia tego wykonawcy? Dodaj zdjęcie Kordian 1 254 słuchaczy Powiązane tagi polandpolishpolskie Czy znasz jakieś podstawowe informacje o tym wykonawcy? Rozpocznij wiki Wyświetl pełny profil wykonawcy Podobni wykonawcy Bayera 2 522 słuchaczy DeFis 4 970 słuchaczy Dejw 2 914 słuchaczy MiłyPan 7 272 słuchaczy ZAJEFAJNI 366 słuchaczy Daj To Głośniej 8 806 słuchaczy Wyświetl wszystkich podobnych wykonawców

Ostatnia część podróży ukazuje Kordiana na szczycie Mont Blanc, miejsca w Europie położonego najbliżej Boga. Dochodzi tam do „wewnętrznej burzy” w duszy bohatera, targa nim szereg rozterek. Kordian nie znalazł szczęścia w miłości do kobiety, zatem teraz postanawia poświęcić się ojczyźnie i poprowadzić naród przeciwko

1. Podstawowe informacje o dramacie "Kordian". Dramat romantyczny "Kordian" to młodzieńczy utwór Juliusza Słowackiego (autor miał zaledwie 24 lata), napisany w Genewie (1833), a wydany anonimowo w Paryżu (1834). Dlaczego anonimowo? Wymienia się co najmniej dwie przyczyny. Pierwsza i chyba najbardziej prawdopodobna - autor nie chciał się ujawnić z powodu bardzo negatywnego przedstawienia w utworze rodziny carskiej (możliwość represji). Druga - ciekaw był reakcji czytelników i z niemałą z satysfakcją odnotował fakt, że autorstwo dzieła przypisywano samemu Mickiewiczowi. 2. Jak brzmi pełny tytuł utworu? Pełny tytuł dramatu Słowackiego to - Kordian: Część pierwsza trylogii. Spisek koronacyjny. Zarówno tytuł, jak otwarte, wręcz urwane zakończenie, a także urywek listu poety ("moja trzecia część Kordiana spalona"), sugerują, że utwór jest faktycznie tylko pierwszą częścią większego zamierzenia. 3. Co oznacza imię Kordian? Tytułowa postać dramatu jest całkowicie fikcyjna, nawet jej imię zostało wymyślone przez Słowackiego. To imię znaczące, czyli takie, którego brzmienie budzi określone skojarzenia. W najpopularniejszej interpretacji oznacza ono człowieka o wielkim sercu, "dającego serce" (łac. cor, cordis = serce). Z kolei w słownikach XIX-wiecznej polszczyzny pojawia się słowo "kordiana" = "serca ckliwość", "kiedy człowiek cierpi wielkie ciążenie na sercu", co jest wyraźnym odniesieniem do osobowości bohatera. Nie zapominajmy również o skojarzeniu brzmieniowym: Konrad - Kordian. Ostatecznie "Kordian" Słowackiego jest przecież polemiką z "Dziadami" Mickiewicza. 4. Tu znajdziecie tekst dramatu "Kordian". Przyda się do przypomnienia szczegółów, znalezienia potrzebnych cytatów Tu znajdziecie streszczenie szczegółowe "Kordiana". To dla tych, którzy nie zrozumieli tekstu oryginalnego... Znajdziecie tu również - i to wielki plus opracowania - odniesienia historyczne, ułatwiające zrozumienie całości. Drobne błędy też znajdziecie... 6. Budowa dramatu "Kordian". "Kordian" to dramat 3-aktowy, poprzedzony scenami Przygotowania i Prologu. Akt I zawiera trzy sceny, akt II - tylko jedną, za to toczącą się w kilku różnych miejscach, natomiast akt III - aż dziesięć. Sceny są także nierównej długości - najdłuższa jest scena spiskowa (IV), najkrótsza - scena koronacji cara (II). 7. "Kordian" w tabelkach. 8. Jak Słowacki rozlicza się z błędami powstania listopadowego? Ten problem znajdziecie w "Przygotowaniu" - czyli takiej jakby "przedakcji" dramatu, która toczy się 29 lat przed wydarzeniami aktu III. Na przełomie XVIII i XIX wieku (CIEKAWOSTKA: Zwróćcie uwagę na błąd rzeczowy - rok 1800, który nadchodzi, to nie początek nowego wieku, ale koniec starego. Podobne spory wiedliśmy w roku 2000, który zamknął drugie tysiąclecie.) zbierają się moce nieczyste, by stworzyć historię wybranego narodu na nadchodzące stulecie. Ten naród to Polacy. Wg koncepcji Słowackiego, tylko Szatan mógł dla nich stworzyć dramatyczne wydarzenia XIX wieku: zabory, prześladowania, więzienia, Sybir, a wreszcie nieudolnych przywódców odpowiedzialnych za klęskę powstania listopadowego. „Słuchaj! wśród narodów wiela Jednemu się ludowi dzień ogromny zbliża, (zapowiedź powstania listopadowego) Idź tam, jego rycerze noszą krzywe szable (charakterystyczna broń szlachty polskiej) Jako księżyc dwurożny, jako rogi diable; I rękojeść tych kordów nie ma kształtu krzyża. Pomóż im - oni mają walkę rozpoczynać Taką, jakąśmy niegdyś z panem niebios wiedli. Oni się będą modlić, zabijać, przeklinać. (...) Ten naród się podniesie, zwycięży, i zginie; (zapowiedź zwycięstwa moralnego Miecze na wrogach połamie, i klęski militarnej powstania) A potém wroga myślą zabije, Bo myśl jego ogniste ma ramię (...)" „Dziś mamy prawo stwarzać królów i nędzarzy Na całą rzekę stuletniego cieku. Więc temu narodowi stwórzmy dygnitarzy (...)" Tożsamość powstających w kotle "duchów" nie budzi żadnych wątpliwości, bo autor podsuwa wyraźne wskazówki dotyczące nazwisk postaci ogólnie znanych w czasach, kiedy powstawał utwór. Generał Józef Chłopicki - I dyktator powstania, nie dopuścił do udziału w powstaniu chłopów, co znacznie zmniejszyło liczebność oddziałów powstańczych. "Dajmy mu na pośmiewisko, Sprzeczne z naturą nazwisko, Nazwijmy od słowa ludu, Kmieciów, czyli nędznych chłopów." - oceniony najłagodniej jako "człowiek godny" i wysokiego rodu,ale przesadnie ostrożny i mało zaangażowany. "Dajmy mu na pośmiewisko, Sprzeczne z naturą nazwisko; Ochrzcijmy imieniem Czarta." skrytykowany za taktykę uników stosowaną w czasie walk. Wódz! chodem raka przewini, Jak ślimak rogiem uderzy, Sprobuje - i do skorupy Schowa rogi, i do skrzyni Miejskiéj zniesie planów trupy (...) skrytykowany za konserwatyzm i zapatrzenie w przeszłość. "Starzec, jak skowronek, Zastygły pod wspomnień bryłą, Napół zastygłą, przegniłą. Poeta - rycerz - starzec - nic (...)" Joachim Lelewel - historyk, uczony, skrytykowany za słabość polityczną, przerost teoretyzowania nad działaniem. "Twarz uwiędła i wzrok w czarném kole; Paszczę myśli otwiera wciąż głodną, Wiecznie dławi księgarnie i mole; I na krzywych dwóch nogach się chwieje, Jak niepewne rządowe systema." Generał Jan Krukowiecki - ostatni dyktator powstania, oceniony najsurowiej za poddanie stolicy Moskalom. "(...)- to zdrajca! A gdy zabrzmi nad miastem dział huk, On rycerzy ginących porzuci; Z arki kraju wyleci jak kruk, Strząśnie skrzydła, do arki nie wróci... Kraj przedany on wyda pod miecz." 9. Postaci historyczne w dramacie. Polecam ten artykuł do przeczytania, dowiecie się sporo ciekawych rzeczy. Słowacki, podobnie jak Mickiewicz, zadbał o autentyzm wydarzeń w utworze. Oprócz wymienionych wyżej generałów i polityków pojawia się m. in. Napoleon Bonaparte, Wielki Książę Konstanty, car Mikołaj I Romanow oraz tajemniczy Kuruta z Placu Saskiego. 10. Opowieści Grzegorza. Tak jak w "Dziadach" pojawiały się fragmenty epickie, czyli np. przypowieści księdza Piotra, tak i w "Kordianie" ich nie brak. W pierwszym akcie dramatu stary sługa Grzegorz, żeby rozproszyć nudę Kordiana, opowiada mu trzy historie. Ukazują one trzy modele życia. 1) O Janku, co psom szył buty - ten fragment "Kordiana" funkcjonuje w literaturze polskiej jako dydaktyczna bajka dla dzieci. Opowiada o chłopcu, który nie miał zdolności do nauki ani chęci do pracy, ale pochlebstwami, sprytem, a przede wszystkim dobrym pomysłem zapewnił sobie i rodzinie dostatnie życie. Dostrzega się tu dwa skrajnie różne morały: 1) Negatywny - Wykształcenie niewiele znaczy, bo najlepiej ustawiają się w życiu spryciarze i pochlebcy. 2) Pozytywny - Niezależnie od potencjalnych możliwości człowieka każda szansa odpowiednio wykorzystana może mu przynieść sukces. 2) O wyprawie Napoleona do Egiptu - to epizod z życia Grzegorza podczas służby w Legionach Polskich pod wodzą Napoleona. Z opisu wynika, że chodzi o dzień 21 lipca 1798 r., kiedy "Mały Kapral" pokonał mameluków w bitwie pod piramidami i wkroczył do Kairu. Opowieść starego wiarusa zawiera fakty historyczne, miedzy innymi dotyczące licznej grupy francuskich naukowców (187!), których cesarz wziął ze sobą, aby zebrali materiały o Egipcie. (za Wikipedią: Do historii przeszły też słowa generała Maximiliena Caffarelliego wypowiedziane podczas tej bitwy: „Uczeni i osły do środka!” – rozkaz ten miał chronić zarówno licznych naukowców francuskich, których Napoleon wziął na wyprawę, jak i zwierzęta, służące jako środek transportu. Intencje były dobre, ale od tej pory żołnierze nazywali „uczonych nierobów” osłami.") Grzegorz przytacza też słynne słowa cesarza, mające zagrzać do walki i podnieść morale zmęczonych żołnierzy. "I rzekł: Soldats! co znaczy, powiedział: żołnierze! Słyszałem wszystko; wódz rzekł: Patrzcie, wojownicy! Ze szczytu piramidy - co znaczy: z dzwonnicy, Ze szczytu tych piramid sto wieków was widzi." (W oryginale - 40 wieków.) Opowieść jest realistyczna i ma charakter nieco humorystyczny, rubaszny. Wspomnienie chlubnych kart historii to sposób na dodanie skrzydeł zniewolonym Polakom. 3) O dzielnym Kazimierzu - ta opowieść z kolei sięga do życia Grzegorza po przegranej wyprawie Napoleona na Moskwę w 1812 r. Dwustu legionistów trafiło wtedy do niewoli rosyjskiej i pędzono ich na Sybir. Moskale traktowali jeńców ze szczególnym okrucieństwem. Jeden z nich, Kazimierz, postanowił zorganizować bunt i uciec z towarzyszami do Polski, ale Rosjanie zorientowali się w jego zamiarach. Otoczyli legionistów na brzegu Wołgi z zamiarem podzielenia ich na małe grupki i powcielania do różnych pułków. Gdy jeńcy chwycili się za ręce i nie dali rozdzielić, Tatarzy z baszkirskiego pułku zaczęli chwytać ich na arkany i wlec za końmi po ziemi. Historia zawiera opis męczeńskiej śmierci jednego z jeńców - starego żołnierza. Wtedy Kazimierz ściągnął z konia tatarskiego pułkownika i razem z nim rzucił się rzeki, gdzie głowę wroga wcisnął między dwie kry, które ją odcięły od tułowia. Sam też zginął, poświęcając się dla innych. Ta trzecia historia - dramatyczna, zawierająca szokujące szczegółowe opisy śmierci - mówi o konieczności poświęcenia dla sprawy narodowej. Jest to jedyna historia, która powoduje zainteresowanie Kordiana. 11. Monolog Kordiana na szczycie Mont Blanc. To punkt kulminacyjny dramatu, nie bez powodu umieszczony na najwyższym szczycie Europy. Na pewno widzicie podobieństwo do Wielkiej Improwizacji. Różnica jest jednak zasadnicza: Kordian nie mierzy się z Bogiem, tylko z własnymi słabościami. Patrząc z podniebnego szczytu na ziemię, przywołuje obraz ojczyzny, która pozostała jedyną trwałą wartością. Zaczyna postrzegać siebie jako jednostkę wybitną, zdolną poprowadzić naród do walki o zwycięstwo. "Jam jest posąg człowieka na posągu świata. O, gdyby tak się wedrzeć na umysłów górę, Gdyby stanąć na ludzkich myśli piramidzie I przebić czołem przesądów chmurę, I być najwyższą myślą wcieloną… Wie, że mógłby dokonać wielkich rzeczy, ale jednocześnie ma świadomość własnej słabości wewnętrznej, apatii, braku chęci do życia. Pomyśleć tak — i nie chcieć? o hańbo! o wstydzie!" Niczego nie jest pewien, więc prowadzi dialog wewnętrzny, pytając samego siebie, czy ma tyle siły, by natchnąć serca rodaków chęcią walki. "Mogęż siłą uczucia serce moje nalać, Aby się czuciem na tłumy rozciekło I przepełniło serca nad brzegi, I popłynęło rzeką pod trony — obalać?" W monologu Kordiana brak żądań, jak u Konrada, za to pojawiają się liczne pytania i przypuszczenia, a nawet myśli samobójcze. "Może lepiej się rzucić w lodowe szczeliny?…" Przed chwilą bohater utracił wszystkie młodzieńcze ideały, bo przekonał się, że światem rządzi pieniądz, prawdziwa miłość nie istnieje, a Kościół popiera tyranię. "Uczucia po światowych opadały drogach… Gorzkie pocałowania kobiety — kupiłem… Wiara dziecinna padła na papieskich progach…" Kordian już wie, że ma ogromne możliwości, ale brak mu jeszcze wielkiej idei, która rozpali serce. "Posągu piękność mam — lecz lampy brak." Jednak na szczycie Mont Blanc doznaje objawienia. Wzorem postępowania staje się dla niego szwajcarski bohater narodowy, Winkelried, który poświęcił własne życie dla swojej ojczyzny. "Duch rycerza powstał z lodów… Winkelried dzidy wrogów zebrał i w pierś włożył, Ludy! Winkelried ożył! Polska Winkelriedem narodów! Poświęci się, choć padnie jak dawniej! jak nieraz!" Chmura niesie Kordiana do ojczyzny ze słowami: "Siadaj w mgłę — niosęć… Oto Polska — działaj teraz!…" Hasło Kordiana "Polska Winkelriedem narodów" to wyraz polemiki Słowackiego z Mickiewiczem i jego ideą mesjanizmu, zawartą z kolei w haśle "Polska Chrystusem narodów". Różnica polega na postawie: mówiąc w największym skrócie - winkelriedyzm zakłada poświęcenie czynne, mesjanizm - poświęcenie bierne. Motto do "Kordiana" - to fragment poematu Juliusza Słowackiego "Lambro", gdzie ukazana jest rola poezji - powinna ona „ożywiać ogień”, czyli rozbudzać uczucia patriotyczne, kształtować świadomość narodową i być skarbnicą wartości. "Więc będę śpiewał i dążył do kresu; Ożywię ogień, jeśli jest w iskierce. Tak Egipcjanin w liście z aloesu Obwija zwiędłe umarłego serce; Na liściu pisze zmartwychwstania słowa; Chociaż w tym liściu serce nie ożyje, Lecz od zepsucia wiecznie się zachowa, W proch nie rozsypie… Godzina wybije, Kiedy myśl słowa tajemną odgadnie, Wtenczas odpowiedź będzie w sercu - na dnie." Juliusza Słowackiego - Lambro

Kordian Transmisja koronacji Karola III na króla Wielkiej Brytanii Transmisja Koronacja syna królowej Elżbiety II i księcia Filipa, Karola III, zostanie uczczona tradycyjnymi procesjami, koncertem w zamku Windsor, imprezami ulicznymi oraz pokazami świetlnymi.

Występuje także w Sposób na laski (Radio Edit) Kordian 2 słuchaczy Występuje także w Sposób na laski (Radio Edit) Kordian 2 słuchaczy Nie chcesz oglądać reklam? Ulepsz teraz Odtwórz ten utwór Spotify Spotify Zewnętrzne linki Apple Music Nie chcesz oglądać reklam? Ulepsz teraz Shoutbox Javascript jest wymagany do wyświetlania wiadomości na tej stronie. Przejdź prosto do strony wiadomości O tym wykonwacy Czy masz jakieś zdjęcia tego wykonawcy? Dodaj zdjęcie Kordian 1 254 słuchaczy Powiązane tagi polandpolishpolskie Czy znasz jakieś podstawowe informacje o tym wykonawcy? Rozpocznij wiki Wyświetl pełny profil wykonawcy Podobni wykonawcy Bayera 2 522 słuchaczy DeFis 4 970 słuchaczy Dejw 2 914 słuchaczy MiłyPan 7 272 słuchaczy ZAJEFAJNI 366 słuchaczy Daj To Głośniej 8 806 słuchaczy Wyświetl wszystkich podobnych wykonawców Zij3pb. 99 222 77 201 332 364 280 422 475

kordian sposob na laski